Vandaag zijn we hier al weer drie weken. De tijd vliegt. Er is hier zoveel te beleven, dat ik eigenlijk denk ik dat drie maanden veel te kort is.

De afgelopen dagen hebben we veel Joodse feesten/bijzondere dagen gehad.

Een bijzonder gebeuren was dat we de priesterlijke zegen hebben ontvangen bij de klaagmuur. Daar sta je dan tussen joden en christenen van over de hele wereld. Samen een in het geloof.

Of zomaar dansen op een plein bij een synagoge. Eerst dansten alleen de mannen, en vervolgens werd er verteld dat er achter de “scheidingsmuur” plek is voor de vrouwen. Dat is dan wel even komisch waar ik zelf echt niet aan gedacht had. Nou, ik moet zeggen, ze kunnen hier aardig dansen!

Ook  mooi dat we bij een joodse vrouw waren uitgenodigd in haar soeka (loofhut). Er waren, naast ons, holocaust overlevenden uitgenodigd. Dan horen we kort hun verhaal en hun ervaringen. Zo worden we echt in hun leven ondergedompeld.

Het is dan best een contrast om na deze joodse belevenissen over te stappen naar het Arabische leven op het werk. Daar zijn de mensen echt met andere dingen bezig. Ze vertellen er zomaar over. Als we gewoon even een winkel inlopen om wat te kijken worden er praatjes aangeknoopt en horen we hoe zij tegen hun leven  en alle gebeurtenissen aankijken.

Het contact hier in onze eigen groep is ook leuk in ontwikkeling. Naar mij idee :-) zijn we aardig aan elkaar gewend en vullen we elkaar aan. Je leert hier gelijk meer over jezelf en over hoe anderen leven.

Alle ontmoetingen hier zorgen er voor dat je echt na gaat denken over hoe jezelf staat ten opzichte van alle gebeurtenissen. Het haalt bestaande ideeën omver en het maakt ruimte voor nieuwe inzichten. Een hele verrijking. 

Shalom, Nathalie

“How to build an ark?” (@ Evan Almighty)

Oh no: “How to build a soeka?”

Soeka is het Hebreeuwse woord voor een loofhut. Met het Loofhuttenfeest (vanaf a.s. donderdag t/m volgende week vrijdag) gedenken de Joden de uittocht uit Egypte. In Jeruzalem verschijnen al op veel balkons loofhutten. Gisterenavond zijn wij druk bezig geweest met het bouwen van een soeka. Al met al was het een echt vrouwengebeuren. We hebben een hoop lol gehad en de hut staat! ;)

Wat maakt een soeka een soeka? Ten eerste ‘moet’ men er elke dag in eten,  de hut is versierd met minstens de vier symbolische voorwerpen en er moet een gat in het dak zitten.  Het gat in het dak verwijst naar de verschijning van God in een wolkkolom en een vuurkolom. Voor mij persoonlijk maakt het mij ervan bewust dat God er naar verlangt om zichzelf kenbaar te maken aan ons!! Hij is een Levende GOD! Zijn onze geestelijke oren en ogen geopend voor Zijn stem?

Ook op onze, Liesbeth en mijn werkplek zijn we druk bezig geweest met de voorbereidingen. De deelnemers, mensen met een enkelvoudige en meervoudige beperking, hebben tekeningen en versieringen gemaakt. 

Nadat de soeka klaar was, zijn Liesbeth en ik naar “onze” keuken gesneld. We mogen elke dag de maaltijden serveren aan de bewoners van de eerste verdieping. Het is fantastisch om gastvrouw te mogen zijn; eten serveren, afwassen en een praatje maken met de mensen. Alles gaat op zijn Israëlisch. Dat betekent flexibel zijn, afwassen met koud water, geen theedoeken dus de vaat laten drogen in de lucht, elke dag pita brood, een gescheiden keuken voor vlees en melk, de werktijden minstens twee keer op een dag veranderen. ;) We krijgen het steeds beter onder de knie. We zijn benieuwd naar volgende week, omdat het Loofhuttenfeest is rijden er geen bussen en ligt een groot deel van het leven in Jeruzalem stil. Dus afwachten welke dagen we volgende week moeten/kunnen werken…  Ilja

De eerste week zit er op

‘Begin je al te wennen?’ werd me gisteravond gevraagd bij het kennismaken met de werkers van de NEM. Ze komen regelmatig bij elkaar om elkaar te ontmoeten, elkaar te bemoedigen, elkaar op de hoogte te brengen en om voor elkaar te bidden.

De stad, de klaagmuur, de verschillende soorten mensen, de talen, gewoontes, het werk in Arabisch gebied, dit alles doet mij iedere dag verwonderen en verbazen. Elke nieuwe situatie roept weer vragen op. Zo fijn dit te kunnen delen met de andere groepsgenoten en in gesprek te gaan met de locale mensen.

De oude stad met de verschillende delen, Joods, Arabisch, Armeens en Christelijk gingen we verkennen in tweetallen met als doel een beeld te krijgen wat en wie er leeft. We ontmoeten mensen op straat, stellen vragen over hun geloof en wat Jeruzalem voor hen betekent. Dit bracht boeiende en bijzondere gesprekken op. Op de foto zie je Nathalie en Liesbeth in gesprek met een Arabische christen in het christelijke gedeelte.

In Bethlehem staat een tehuis voor mensen met een handicap, care for people with special needs. Mijn werkplek voor de komende drie maanden. Het is iedere keer weer een belevenis om daar met de bus naartoe te gaan. Het is een Arabische bus waar grotendeels moslims in zitten die op de terugreis door een uitgebreide checkpoint moet.
In het tehuis werk ik op een groep met zwaar gehandicapte kinderen. Ze hebben allemaal, naast hun handicaps, een trieste achtergrond. Zorg voor deze kinderen is hier niet vanzelfsprekend en de medische zorg is slecht. De meesten zijn op jonge leeftijd al in dit huis gekomen. Ze zijn verwaarloosd of achtergelaten. Moeders zijn ongewenst zwanger en één ervan heeft medicijnen geslikt om een miskraam te krijgen. Het jongetje op de foto heeft geen identiteitsbewijs en er is geen informatie over de ouders. Van een aantal kinderen zijn de ouders gescheiden. Zonder dit huis en de zorg hier waren deze kinderen of zwaar verwaarloosd of gestorven. Gelukkig is er één jongetje van wie de familie wel betrokken is. En in andere groepen zijn meer ouders betrokken.
Ik vind het bijzonder en leerzaam om deze komende maanden hier te mogen werken, mee te helpen ze een zo mooi mogelijk bestaan van hun leven te geven.

Na een dienst in de King of King Ministries liepen we in het donker terug naar huis en kwamen we een betoverende licht/watershow tegen met Israëlische muziek. Het was gratis te bezoeken en vele mensen stonden met hun kinderen al te kijken. Een paar kinderen begonnen door de waterstralen te lopen en rennen. Toen volgden de moeders, een prachtig gezicht. Ik wilde niet achterblijven en worden als deze kinderen, mattheus 18:1-4 ;-) zo ontvankelijk en vrij. We hebben erg veel lol gehad. Een voorproefje van dansen in het hemelse Jeruzalem. Kleddernat liepen we terug naar huis maar het was donker, niemand die het opmerkte.

De veranderingen, alle indrukken maken het intensief. Begin je al te wennen? Na een eerste week nog niet, maar alles is de moeite waard.

Vanja

Vijf kanjers!

De Baanbrekers-herfstgroep gaat ervoor!Vandaag gaan ze aan de slag in Israel. Van links naar rechts: Liesbeth, Vanja, Ilja, Nathalie en Joke

Gelukkig Nieuwjaar!!

Shana tova! 5 September, dat is op de joodse kalender 1 Tisjri oftewel Nieuwjaarsdag (Rosh HaShana). En dat hebben we gemerkt. We waren van plan wat buskaarten te kopen om straks mee naar ons werk te reizen, maar op een feestdag zijn alle winkels gesloten. Dat wil zeggen, alle joodse winkels. En dus ging ons plannetje niet door. Maar gelukkig hebben we een hele flexibele coördinator  Joke had meteen een alternatief bedacht: we gingen naar de Arabische wijk, waar ze een andere kalender hebben en dus wel aan het werk waren. Een heleboel marktkraampjes en een lange wandeling later kwamen we ten slotte weer in de joodse wijk terecht, op een punt waar veel joden te vinden zijn op een feestdag: in de synagoge (en) bij de Klaagmuur. Omdat we dit oorspronkelijk niet van plan waren, waren we hier niet op gekleed. Gelukkig konden we een soort poncho-achtige doek omdoen, zodat we toch naar binnen mochten. Op deze manier konden we het feest wat meer van dichtbij meemaken. Thuisgekomen hebben we ons wat meer verdiept in het feest. Nieuwjaarsdag blijkt het begin te zijn van de tien Ontzagwekkende Dagen, waarin je je kunt bekeren en met je naaste en God te verzoenen. Op de tiende dag is het Grote Verzoendag (Jom Kippoer), waarop God je gebed om vergeving wil verhoren. Dat gaan we volgende week vieren! Om het feest vandaag compleet te maken hebben we elkaar een goed en zoet nieuw jaar gewenst met zoete appeltjes (appelschijfjes met honing). En buiten werd er tot onze verrassing vuurwerk afgestoken!