Vandaag zijn we hier al weer drie weken. De tijd vliegt. Er is hier zoveel te beleven, dat ik eigenlijk denk ik dat drie maanden veel te kort is.

De afgelopen dagen hebben we veel Joodse feesten/bijzondere dagen gehad.

Een bijzonder gebeuren was dat we de priesterlijke zegen hebben ontvangen bij de klaagmuur. Daar sta je dan tussen joden en christenen van over de hele wereld. Samen een in het geloof.

Of zomaar dansen op een plein bij een synagoge. Eerst dansten alleen de mannen, en vervolgens werd er verteld dat er achter de “scheidingsmuur” plek is voor de vrouwen. Dat is dan wel even komisch waar ik zelf echt niet aan gedacht had. Nou, ik moet zeggen, ze kunnen hier aardig dansen!

Ook  mooi dat we bij een joodse vrouw waren uitgenodigd in haar soeka (loofhut). Er waren, naast ons, holocaust overlevenden uitgenodigd. Dan horen we kort hun verhaal en hun ervaringen. Zo worden we echt in hun leven ondergedompeld.

Het is dan best een contrast om na deze joodse belevenissen over te stappen naar het Arabische leven op het werk. Daar zijn de mensen echt met andere dingen bezig. Ze vertellen er zomaar over. Als we gewoon even een winkel inlopen om wat te kijken worden er praatjes aangeknoopt en horen we hoe zij tegen hun leven  en alle gebeurtenissen aankijken.

Het contact hier in onze eigen groep is ook leuk in ontwikkeling. Naar mij idee :-) zijn we aardig aan elkaar gewend en vullen we elkaar aan. Je leert hier gelijk meer over jezelf en over hoe anderen leven.

Alle ontmoetingen hier zorgen er voor dat je echt na gaat denken over hoe jezelf staat ten opzichte van alle gebeurtenissen. Het haalt bestaande ideeën omver en het maakt ruimte voor nieuwe inzichten. Een hele verrijking. 

Shalom, Nathalie