De eerste week zit er op

‘Begin je al te wennen?’ werd me gisteravond gevraagd bij het kennismaken met de werkers van de NEM. Ze komen regelmatig bij elkaar om elkaar te ontmoeten, elkaar te bemoedigen, elkaar op de hoogte te brengen en om voor elkaar te bidden.

De stad, de klaagmuur, de verschillende soorten mensen, de talen, gewoontes, het werk in Arabisch gebied, dit alles doet mij iedere dag verwonderen en verbazen. Elke nieuwe situatie roept weer vragen op. Zo fijn dit te kunnen delen met de andere groepsgenoten en in gesprek te gaan met de locale mensen.

De oude stad met de verschillende delen, Joods, Arabisch, Armeens en Christelijk gingen we verkennen in tweetallen met als doel een beeld te krijgen wat en wie er leeft. We ontmoeten mensen op straat, stellen vragen over hun geloof en wat Jeruzalem voor hen betekent. Dit bracht boeiende en bijzondere gesprekken op. Op de foto zie je Nathalie en Liesbeth in gesprek met een Arabische christen in het christelijke gedeelte.

In Bethlehem staat een tehuis voor mensen met een handicap, care for people with special needs. Mijn werkplek voor de komende drie maanden. Het is iedere keer weer een belevenis om daar met de bus naartoe te gaan. Het is een Arabische bus waar grotendeels moslims in zitten die op de terugreis door een uitgebreide checkpoint moet.
In het tehuis werk ik op een groep met zwaar gehandicapte kinderen. Ze hebben allemaal, naast hun handicaps, een trieste achtergrond. Zorg voor deze kinderen is hier niet vanzelfsprekend en de medische zorg is slecht. De meesten zijn op jonge leeftijd al in dit huis gekomen. Ze zijn verwaarloosd of achtergelaten. Moeders zijn ongewenst zwanger en één ervan heeft medicijnen geslikt om een miskraam te krijgen. Het jongetje op de foto heeft geen identiteitsbewijs en er is geen informatie over de ouders. Van een aantal kinderen zijn de ouders gescheiden. Zonder dit huis en de zorg hier waren deze kinderen of zwaar verwaarloosd of gestorven. Gelukkig is er één jongetje van wie de familie wel betrokken is. En in andere groepen zijn meer ouders betrokken.
Ik vind het bijzonder en leerzaam om deze komende maanden hier te mogen werken, mee te helpen ze een zo mooi mogelijk bestaan van hun leven te geven.

Na een dienst in de King of King Ministries liepen we in het donker terug naar huis en kwamen we een betoverende licht/watershow tegen met Israëlische muziek. Het was gratis te bezoeken en vele mensen stonden met hun kinderen al te kijken. Een paar kinderen begonnen door de waterstralen te lopen en rennen. Toen volgden de moeders, een prachtig gezicht. Ik wilde niet achterblijven en worden als deze kinderen, mattheus 18:1-4 ;-) zo ontvankelijk en vrij. We hebben erg veel lol gehad. Een voorproefje van dansen in het hemelse Jeruzalem. Kleddernat liepen we terug naar huis maar het was donker, niemand die het opmerkte.

De veranderingen, alle indrukken maken het intensief. Begin je al te wennen? Na een eerste week nog niet, maar alles is de moeite waard.

Vanja